Fadime: Fatma'nın bir çeşit söylenişi.
Fahriye: Bir karşılık beklemeden yalnızca şeref, itibar için yapılan iş, divan şairlerinin kendi özelliklerinden övünerek söz ettikleri şiir türü.
Fatma: Kendisi ve soyu cehennemden uzak kılınmış, sütten kesme, Hz. Muhammed'in kızı.
Fazilet: Kişiyi ahlaklı ve iyi davranmaya yönelten manevi kuvvet, iyilik, ahlak.
Ferah: Gönül açıldığı, sevinç, açıklık.
Feray: Aydınlık, parlak ay.
Ferda: Yarın, ahiret, öbür dünya.
Ferhan: Sevinçli, mesut.
Ferhunde: Mübarek, kutlu, uğurlu.
Feride: Tek, eşi olmayan.
Fevziye: Galip gelen, üstün. Tanrının bereketi ile ilgili.
Feyman: Ahlaki olgunluk.
Feyza: Suyun taşarak akması, bolluk, verimlilik.
Feza: Uzay, evrenin genişliği.
Fidan: Yeni yetişen ağaç.
Figen: Çiçek demeti, atıcı, yıkıcı.
Fikret: Fikir, düşünce, amaç, niyet.
Filiz: Bitkinin ya da tohumun yeni çıkan ucu, ham maden, cevher. ince, taze, güzel vücutlu.
Firdevs: Cennet, bostan, bahçe.
Firuz: Mesut, mutlu, iyi talihli, firuze, mesut, mutlu, açık yeşille gök mavişi renkleri arasında kıymetli taş.
Fulya: Nergisgillerden sarı renkli çiçek.
Funda: Birçok çeşidi olan çalı.
Füsun: Büyü, sihir, şaşırtıcı güzel.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder